Archives de la catégorie : Çîrok

Rojeke havîna germ, çivîkan jî serên xwe ji helîna xwe dernedixistin, çend zarokan kolan bi kolan, qul bi qul, gav bi gav li kevirekî şayîk û qul digeriyan. Heyama berê, lîstikeke zorakan bi navê morîk hebû. Ev lîstik di navbera du zarokan de, li ser kevirekî şayîk û qul dihat lîstin. Ji van zarokan herLire la suite « MORÎKA SOR »

Çavê xwe bi zorî vekir. Agir hêdî hêdî bi canê wî diket. Yan jî xwe bixwe wisa hîs dikir? Nizanibû, her tişt ketibû nav hev. Hişê wî bi geşedanên dawî tevlihev bûbû. Rabû ser piya, hêdîka perde da wî aliyî. Tîrêjên tavê diranên wî diqirçimandin . Di cîh de perde kişand. Hêj tarî neketibû erdê.Lire la suite « Geza ji Hundir »

Li gundekî mêr û jinek hebûne ; rojekê mêrik çûye cotê, jinikê jî xwarina mêrê xwe çêkiriye, aniye ser cotê. Berê trextor tunnebû, xelkê bi ga û hespan erdê xwe cot dikirin.  Jinikê xwarina mêre xwe biriye, ava wî biriye ; destmêja xwe girtiye, nimêja xwe kiriye ; paşê feraqên xwe top kiriye û hatiye malê. Rotirê, jinikLire la suite « Boçika Cinnê : Boçika Masiyê »

Figure 1http://ncc5.cu.edu.tr/tr/Belgeler/Tarsus.pdf Carekî nêçîrvanekî hebûye, navê wî Ehmed bûye, jê ra digotine Ehmedê Nêçîrvan. Pirr biaqil bûye, pirr zana bûye, zengîn bûye, aliyê malê dinyayê da jî malê wî pirr bûye, timî li nêçîrê bûye, ji xwe re hez kiriye, hespê wî hebûye. Jina wî zarê wî jî hebûye, Ehmedê Nêçîrvan nêçîrê dike, halê wîLire la suite « Ehmedê Nêçîrvan û Şahê Ma’ra »